அன்புள்ள காதலிக்கு, உன் உயிர் காதலன் எழுதிக் கொள்(ல்)வது...

என் உளந்தீண்டிய எழிலோவியத்திற்கு,
உன் கண்னசைவினால்
கல்லினின்று உயிரான காதலன் எழுதுவது ...

உன் விழி எழுப்பும் வினாக்களுக்கு விடைகளே இல்லையடி என்னிடம் !!
என் உளம் கொடுக்கும் விண்ணப்பத்திற்கு விடை சொல்லடி ஒரு நிமிடம் ..

வழியின்றி தவித்த எனக்கு வானுக்கே பரிசல் போட்டாய்,
வான்மகளே உன் வசம் வீழ்ந்த
ஆண்மகனின் விழைவு கேள் !!
உயிரைத் துறந்த உணர்தல் தேவை இல்லை நம் உறவுக்கு..
தயக்கம் துறந்து தாவி வா என்னிடம் ..
தஞ்சமடைவேன் உன்னிடம் ..

காதல் சொல் காதலியே ! இல்லை என் நோதல் காண்!!
காலமெல்லாம் காத்திருப்பேன் என்று நானும் கதைக்க மாட்டேன்..
காத்திருப்பைக் கூட்டாதே! என்னால் கண்ணயர முடியாதே!!

கடைசி மூச்சு வரை காதலிப்பேன் என்று கற்பனையைக் கூட்ட மாட்டேன்..
உன் காதல் கிடைக்கப்பெறின், கண்ணயர்வே இல்லையடி எனக்கு , பின் கடைசி மூச்சு என்பதேது?!!

இப்படிக்கு ,
உன் விழி அசைவிற்கும் மன இசைவிற்கும் காத்திருக்கும் காதலன்.

What to write on?

As is the nature of any medical student,
I am capable of writing an essay on 'nothing':-)
But, it's the opposite now, as I have a lot of options to write on.

Shall i write on my current plight in united states?
which can be termed almost a 'Misadventure' that turned out to be an adventure?
If so, I'll have to look back at the amazing path that I came (rather, Life took me) through. A 4-5 months stay in U.S. that had to be decided and executed in 4-5 days. No Plans in advance. No expectations. No idea where i'm gonna stay. I'm now a Lone traveller in this Wonderland, wondering wat's next in store.

Or, shall i write on a striking reality that triggered my curiosity?
Pennilessness, that is rampant here in the United states, thanks to the recession. The fascinations of the West have obviously masked the underlying reality. People here have a odd polished way of begging. Everybody that I see wandering in Bus/Train stations seem to have lost their wallets and struggling to find pennies to take them home - An obvious reason why I hesitate to reveal I'm a doctor to strangers who speak with me here. People mismatch my sufficiencies with that of U.S Physicians and start begging.

Or, shall i write on the amazing courtesy and grace of people here?
In the Early days,I was bemused to see cars stop by to let me pass through the crossing though the signal read red to me! Now getting used the pleasant 'hello's and 'hi's of strangers and learning to respond. I think the rarity of seeing people here could have been the reason for this. (You can see more Cars than People. I walk about 6 miles to work, but encounter just 1 or 2 pedestrians).

Or, shall i write on my fervent passion for photography that was finally provided something to pounce upon?
My New Sony Cybershot (Even I look handsome in its snaps!) and the Amazing landscape of My City, Troy. Planned, Spacious houses that are absolutely contrary to those in India. Beautiful Gardens. I feel happy to be here in the Fall. Wonderful colours in stow.

Or, shall i write on my new found love for Solitude?
All alone in this huge apartment, in this spacious city. Purushoth - 'The Prince of Troy'. (Lonely though).
I cook myself. And eat what I cook! (this is difficult than cooking). Cleaning My lawn, apartment. Doing everythin except studying.Highly contradictory to wat a medico should do.

Or, shall i write on this funny Michigan climate?
This is a saying in Michigan - "If you don't like the weather, wait a minute.. It's gonna change.!".
Thats true. It'll be chill one moment, the next moment 'll be sunny, the very next minute it rains heavily!! I feel it tough but pleasant to get adapted to the near-zero degree temperature here.

Or, shall i write on my near future?
As i said earlier, I'm still wondering what's next! No plans now for the next month.

அடுத்த வினாடி ஒளித்து வைத்திருக்கும் ஆச்சர்யங்கள் இவ்வுலகில் ஏராளம். ஆச்சர்யம் நிறைந்த இவ்வுலகின் மீது நம்பிக்கை வைத்து பயணிக்கிறேன்..

The only thing that is planned as of now -
I need to get up in the morning and cook :-)

Oops.. I realise I've not started writing yet. Or perhaps, finished writing??!!
After all, I was a medical student. :)))